Als pupkoper van een oudduitse herdershond moet u zich ervan bewust zijn
dat elleboogdysplasie kan voorkomen in de oudduitse herder populatie.

Wat is elleboogdysplasie?

Elleboogdysplasie is een verzamelnaam voor een aantal aandoeningen aan de ellebogen van de hond. Deze aandoeningen veroorzaken pijn en dus kreupelheid bij de hond. De aandoeningen treden al op in het eerste levensjaar (4-12 maanden).

Welke aandoeningen vallen onder elleboogdysplasie?

Incongruentie

Wanneer de ellepijp en het spaakbeen niet goed op elkaar aansluiten spreken we van incongruentie. De incongruentie wordt veroorzaakt doordat het ene bot te lang of te kort is t.o.v. het andere. Door middel van een operatie is dit redelijk goed te verhelpen, al zijn het geen lichte operaties. De incongruentie kan LPC, LPA en OCD veroorzaken.

LPC

Een LPC of “Los Processus Coronoideus” is een los stukje bot van de ellepijp in het ellebooggewricht.  Dit processus Coronoideus bevindt zich onder in het ellebooggewricht. Heeft een hond last van een LPC dan is het zaak dit losse stukje bot zo snel mogelijk te verwijderen >> Lees meer over LPC.

LPA

Het Processus Anconeus is een botpunt van de ellepijp dat zich aan de bovenkant van het ellebooggewricht bevindt.  Tijdens de groeifase hoort het Processus Anconeus vast te groeien aan de ellepijp. Wanneer dat niet gebeurt, spreekt men van een LPA, een Los Processus Coronoideus. Ook een LPA dient zo snel mogelijk verwijderd worden om artrosevorming te voorkomen.

OCD

OCD of Osteochondrosis Dissecans is een beschadiging van het kraakbeen. Zeker wanneer een stuk kraakbeen los komt te liggen kan dit flink pijnlijk zijn voor de hond. Ook een OCD dient op korte termijn verwijderd te worden om artrosevorming tegen te gaan. De verwijdering d.m.v. artroscopie verdient de voorkeur.

Wat is de oorzaak van elleboogdysplasie?
Elleboogdysplasie is een multifactoriele aandoening wat wil zeggen dat er meerdere oorzaken zijn. Erfelijkheid speelt een rol, maar ook trauma, voeding en stofwisseling zijn belangrijke factoren binnen elleboogdysplasie. De mate van overerving is polygenetisch, dat betekent dat er meerdere genen betrokken zijn bij de ontwikkeling van elleboogdysplasie. Dat maakt het uitselecteren via de fokkerij ook zo lastig.

Welke rassen zijn extra gevoelig voor elleboogdysplasie?

Berner Sennenhond
Labrador
Golden Retriever
Bouvier
Duitse Herder
Chow –Chow
Bordeaux Dog
Rottweiler
Newfoundlander
Bull Mastiff
Sint Bernard
Ierse wolfshond
Basset

Hoe wordt de diagnose elleboogdysplasie gesteld?

Naar aanleiding van het verhaal van de eigenaar en het lichamelijk onderzoek, kan het vermoeden ontstaan van elleboogdyslasie. De diagnose wordt uiteindelijk gesteld met behulp van rontgenfoto’s. Daarbij wordt gelet op het voorkomen van bovenstaande aandoeningen en of er artrosevorming is.

De behandeling van elleboogdysplasie

De behandeling van elleboogdysplasie is afhankelijk van betrokken aandoeningen en de ernst van de klinische symptomen. Over het algemeen zal een min of meer ingrijpende operatie moeten plaatsvinden. Artroscopie is een erg waardevolle methode bij diagnostiek en behandeling van elleboogdysplasie wanneer het om OCD en LPC’s gaat. Daarnaast zijn belangrijk:

gewichtbeperking
voorkomen van overbelasting
pijnstillers/ontstekingsremmers
goede voeding
Officiele ED-foto’s
Bij de fokkerij van rashonden is het belangrijk om zoveel mogelijk te fokken met honden die elleboogdysplasie-vrij zijn. Daarom wordt er veel gebruik gemaakt van “Officiële ED-foto’s”. Dit zijn röntgenfoto’s die in een aantal standaardrichtingen worden gemaakt en beoordeeld door de Raad van Beheer. Hierbij zijn de volgende uitslagen mogelijk:

Vrij
Grensgeval
Graad 1
Graad 2
Graad 3
Voor een aantal rassen is diagnose onderzoek verplicht. Dit betreffen:

Labrador Retriever
Golden Retriever
Chesapeake Bay Retriever
Rottweiler
Berner Sennenhond
Duitse Herdershond
Bordeaux Dog
In principe kunt u bij alle DierenDokters dierenklinieken officiele ED-foto’s laten maken.

Kan ik elleboogdysplasie voorkomen?

Let u vooral bij aanschaf of er gefokt is met elleboogdysplasie-vrije ouders. ED-vrije ouders is geen garantie op succes maar maakt wel de kans een stuk kleiner. Wanneer u pup heeft een ED-gevoelig ras, pas dan op met overbelasting en geef uw pup een goed kwaliteitsvoer speciaal voor grote rassen en volg het advies van uw fokker op.